عملکرد ضعیف مسئولین و تلاشهای شبانه روز دشمنان،بار دیگر مقام ولایت را مجاب به حضور در صحنه و بیان هشدارهای صریح تری کرد. ایشان در اردیبهشت 69 خطاب به آحاد جامعه فرمودند: " عناصر فرهنگی جامعه - هر که هستند، هر چه هستند، چه وابستگان به دانشگاه ها، چه وابستگان به حوزه های علمیه و چه دیگران - باید بدانند که امروز دشمن بیشترین همت خود را روی تهاجم فرهنگی گذاشته است. من به عنوان یک آدم فرهنگی این را عرض می کنم، نه به عنوان یک آدم سیاسی. . . الان یک کارزار فکری و فرهنگی و سیاسی در جریان است.

هر کس بتواند بر این صحنه ی کارزار و نبرد تسلط پیدا کند، خبرها را بفهمد، احاطه ی ذهنی داشته باشد و یک نگاه به صحنه بیندازد، برایش مسلم خواهد شد که الان دشمن از طرق فرهنگی، بیشترین فشار خود را وارد می آورد، کم هم نیستند قلم به مزدها و فرهنگی های دین و دل و وجدان باخته و نشسته پای بساط فساد استکبار - چه غالباً و اکثراً در خارج از کشور و چه تک و توکی در داخل کشور - که برای مقاصد استکباری قلم هم بردارند، شعر هم بگویند، کار هم بکنند و دارند می کنند."

ایشان در ادامه می فرمیاند:مثل جنگ نظامی، چشم ها را باید باز کرد و صحنه را شناخت. در جنگ نظامی هم، هر طرفی که بدون شناسایی و دیده بانی و بدون دانستن وضعیت دشمن، چشمش را ببندد، سرش را پایین بیندازد و جلو برود، شکست خواهد خورد. در جنگ فرهنگی هم، همین طور است. اگر ندانید که دشمن کار می کند یا از آن که می داند، فرمان نبرید، از فرمانده ی فرهنگی دستور نگیرید، یا او از نیروی شما استفاده نکند و مانور و سازماندهی را درست انجام ندهد، پشت سرش شکست است.

اما این توصیه و هشدارها راه به جایی نمی برد؛البته انتظاری نیز از وزرای فرهنگ و ارشادی چون سید محمد خاتمی که هویتش اکنون بر کسی پوشیده نیست، نبود و دیگر وزرایی که بر صندلی وی تکیه زدند همان راهی را رفتند که نباید می رفتند.

اگر مطالبات فرهنگی در دولت سازندگی با بی توجهی مسئولین توام بود، در دولت اصلاحات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، عملا تبدیل به بلندگوی غرب و دروازه تهاجم فرهنگی شد؛ چرا که آن زمان عطاالله مهاجرانی ای بر بالاترین نهاد فرهنگی کشور تسلط داشت که امروز از آبشخور غرب تناول می کند و چنین وزیر فرهنگی ای چه می توانست برای ارشاد اسلامی بکند؟

گر چه سال 84 قوه مجریه به دست دولت اصولگرا افتاد و لوکوموتیو فرهنگی کشور هرچند راه را یافت ولیکن تهاجم فرهنگی 16 ساله دشمن در کشور به حدی در آحاد جامعه نفوذ کرده بود که سرعت فعالیتهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کفاف جامعه اسلامی را نمی داد.مگر می توان در وادی جنگ فرهنگی سرزمینهایی را که طی 16 سال از دست داده شده را یک شبه بازستاند؟

اگر چه آن زمان ظهور و بروز تهاجمات فرهنگی در مخیله بسیار از مسئولین نمی گنجید ولی امروز به راحتی می توان آثار این شبیخون فرهنگی را در ملتی که مسائلی مانند محرم و نامحرم و غیرت و ناموسی جزئی از ارزشهایش به حساب می آمد، می توان دید. آنجا که ایرانیان داخل کشور از مراسم های عروسی، خواستگاری و... خود فیلم تهیه کرده و برای یکی از شبکه های فارسی زبان ماهواره می فرستند تا آنها نیز در پوشش جایزه 1000 دلاری که هیچ تضمینی در ارائه آن نیست، غیرت، عفت و ناموس ایرانی را از وی بستانند.

براساس این گزارش،این برنامه مدتی است از سوی یکی از شبکه های فارسی زبان ماهواره ای پخش می شود که موضوع آن پخش فیلم های خصوصی ایرانیان داخل کشور است.در این برنامه ایرانیان داخل کشور از مراسم های عروسی، خواستگاری و... فیلم تهیه کرده و برای این شبکه ماهواره ای ارسال می کنند تا به جایزه یک هزار دلاری وعده داده شده دست پیدا کنند. در این میان عده ای هم برای این که به اصطلاح از دور عقب نماند و یک شبه ره صد ساله را طی کنند یا شاید به دلیل کسب شهرت به ارسال فیلم عروسی خود برای این برنامه ها با امید کسب جایزه هزار دلاری شده اند.

غافل از اینکه پخش فیلم های خصوصی که صاحبان شبکه ها تنها برای از بین بردن بنیان خانواده و قبح زدایی از ارزش های مانند محرم و نامحرم به آن دست زده اند نه تنها شهرتی برای صاحبان فیلم ها به دنبال نداشت بلکه پشیمانی تنها عاقبت ارسال این فیلم ها خواهد بود.

این وضعیت تاسف بار ماحصل سازندگی و اصلاحاتی است که بدون توجه به فرهنگ رقم خورد و اینجا است که فرمایش رهبر انقلاب در بهمن 76 معنا پیدا می کند. آنجایی که فرمودند:"سازندگی کشور، بدون توجه به این مهم (کار فرهنگی) کار حکیمانه و عاقلانه ای نیست"